Dobre relacje z rodzicami są bardzo ważne nawet na wczesnym etapie życia dziecka. Długotrwały brak kontaktu z matką lub zerwanie przez nią więzi może przyczynić się do choroby sierocej. Według badaczy ma ona naprawdę negatywny wpływ na zdrowie i zaburza proces dojrzewania, a przypomina o sobie nawet w późniejszych etapach życia.
Choroba sieroca i jej przyczyny
Tak jak było wspomniane powyżej, jedną z przyczyn choroby sierocej jest brak kontaktu z matką. Jednak nie jest to jedyny powód występowania choroby sierocej. Bardzo często dotyka ona również dzieci z pełnych lub niepełnych rodzin, gdzie brakowało relacji emocjonalnej, a zamiast kontaktu fizycznego w postaci przytulania pojawiła się agresja. Rodzice, chociaż fizycznie są obecni, mogą na przykład być uzależnieni od narkotyków lub alkoholu i zaniedbywać dziecko każąc mu żyć w ubóstwie materialnym i uczuciowym. Nie chodzi tylko o biologicznych rodziców, ale także opiekunów, których dziecko uznaje. Choroba sieroca może dotyczyć także dzieci, które zostały zostawione przez rodziców z przyczyn od nich niezależnych, jak śmierć lub choroba.
Choroba sieroca i jej objawy w poszczególnych fazach
Choroba sieroca obejmuje kilka faz, które zazwyczaj następują po sobie po oddaleniu się od matki. Pierwszą reakcją jest zazwyczaj protest, gdzie dziecko wciąż krzyczy, płacze, odsuwa się od wszystkich i jest agresywne. Może tracić również zainteresowanie jedzeniem, mieć problemy z trawieniem, snem, a nawet wymiotować. W następnej fazie pojawia się rozpacz. Tutaj pozostaje głównie płacz, znaczące obniżenie nastroju, apatia, lęk, również brak apetytu, bladość, moczenie się oraz najbardziej znane kiwanie się i ssanie palca. Później zostaje tylko wyparcie, gdzie dziecko twierdzi, że nie kocha matki, jest bierne i wydaje się, że ma dystans, choć w rzeczywistości bardzo cierpi. Osoby, które mają chorobę sierocą mogą w wieku szkolnym mieć problemy z koncentracją, wyobraźnią i myśleniem abstrakcyjnym. Jej skutki odczuwają często także dorośli, którzy będą łaknąć kontaktu, a przy tym bardzo się go bać, będą też mieli trudność z zawiązaniem bliskich relacji, a nawet mogą mieć stany lękowe i depresję.
Choroba sieroca – leczenie
W przypadku choroby sierocej leczenie polega na przejściu terapii, która pomoże dzieciom otworzyć się na świat. Metoda terapii dostosowana jest bezpośrednio do pacjenta. Dorośli również mogą skorzystać z tej formy pomocy, a jest to wręcz zalecane. Terapia uczy miłości do samego siebie i rozumienia mechanizmów, które na co dzień kierują człowiekiem. Jeśli z chorobą sierocą idzie w parze depresja, to konieczne może być udanie się do psychiatry i rozpoczęcie dodatkowego leczenia farmakologicznego.